بازتاب اندیشه گابریل مارسل در نمایش نامه های او

گابریل مارسل فیلسوفِ اگزیستانس، نمایشنامه نویس، موسیقی دان، منتقد تئاتر و موسیقی معاصر فرانسوی است. نمایشنامه های مارسل پیوندی ناگسستنی با مفاهیم فلسفی او دارد. مارسل خود می گوید که عشق به موسیقی و تئاتر در او از علاقه پرُشور به فردیت موجودات و جذابیت مقاومت ناپذیر رازهای بی پایان به سوی حقیقت سرچشمه می گیرد. مارسل در فلسفه اگزیستانس راه امید را برای انسان می گشاید؛ در نمایش هایش انسان و موقعیت های او را به چالش می کشد و در موسیقی راهی برای گسترش اندیشه خود می جوید. روش اندیشه او روشی انضمامی و عینی است، از همین  روی با ذات تئاتر که هنری کاملاً ملموس است همخوانی بسیار دارد. حتی، می توان گفت که خواندن نمایشنامه های مارسل زمینه بهتری را برای درک مفاهیم  فلسفی او فراهم می سازد. از آنجا که هیچ یک از نمایشنامه های مارسل به زبان فارسی برگردانده نشده، معرفی آثارش ضروری به نظر می رسد. این مقاله ضمن معرفی نمایشنامه های مارسل کوشش دارد بازتاب اندیشه فلسفی او را در ناب مایه های (abstract) آثار نمایشی اش بیابد. برخی از این مفاهیم که در نمایش ها ظهور یافته اند عبارت است از: مرگ، حضور، وفاداری خلاق، راز، و امید.